Pierpaolo Petrelli, de voormalige showman op het eiland van de beroemdheden. "Ik ben een eeuwige Peter Pan, ik droom ervan een spelshow te presenteren."

Milaan – De vriendelijke en eeuwige Peter Pan. Hij is Pierpaolo Pretelli , de correspondent van L'Isola dei Famosi, uitgezonden op Canale 5. In een speciale link vertelt hij ons zijn hartverwarmende verhaal en onthult hij ook hoe gelukkig hij is in Milaan.

Kunt u ons enkele lokale weetjes vertellen?

In Honduras is er een moment waarop alles stilstaat. Een paar momenten waarop het lijkt te leven in een trage tijd, die niet die van tv is. Er is een ongelooflijke machine op het eiland opgezet: veel mensen werken onophoudelijk om het product uniek te maken. De lokale bevolking probeert met zoveel passie haar gebruiken en tradities over te brengen. Het enige probleem? De muggen…

Een ontmoeting met…

"Een krab die in mijn voet beet en meteen duidelijk wilde maken wie de baas is in dit prachtige water. Waar ik woon, zijn er twee honden, wat katten, leguanen, pelikanen, vogelspinnen en vaak komt er een gekko op bezoek."

Hij werkt op televisie. Is dit waar hij als kind van droomde?

Ja, en ik denk dat ik op de goede weg ben. Ik heb me altijd aan elke situatie kunnen aanpassen en verschillende taken kunnen uitvoeren. Als je iets wilt, moet je er zonder voorbehoud in geloven.

Hoe was hij als kind?

Zoals nu. Een eeuwige Peter Pan. Ik heb altijd al grappen willen maken, mezelf belachelijk willen maken en mezelf belachelijk willen maken. Het klimaat dat ik wil ademen moet aangenaam zijn.

Je hebt verschillende rollen op tv. Welke past het beste bij je?

Ik zing graag, maar ik ben geen zanger; ik dans graag, maar ik ben geen danser; ik ben gefascineerd door acteren, maar ik ben geen acteur. Ik denk echter dat ik in verschillende beroepen wel uit de voeten kan. Wat de toekomst betreft? Ik droom misschien van een spelshow op tv.

Bestaat er concurrentie in de show?

"Die is er, waar iets op het spel staat. Persoonlijk concurreer ik meer met mezelf dan met anderen. Ik ben voorstander van gezonde concurrentie, waarbij de een de ander niet mag verpletteren om eruit te komen."

Wat zijn de grenzen?

"Wanneer ik ze in mezelf herken, probeer ik ze te overwinnen. Ik denk dat we ze onbewust creëren. Het eiland kent vele uitdagingen en alleen met de steun van anderen kunnen we ze overwinnen."

Een anekdote over Milaan.

“Het heeft te maken met de tijd van mijn eerste auditie. Ik was opgewonden, nerveus en nieuwsgierig. Ik zag het beeld van Totò en Peppino in de beroemde film, toen ze met grote jassen aan op het Centraal Station aankwamen, gedesoriënteerd, maar vol hoop. En inderdaad... ik droeg ook een sjaal en een jas tot aan mijn voeten en ik leek uit een ander tijdperk te komen. Maar de stad bracht me geluk. Ze verwelkomde me niet met confetti, maar met een open deur.”

Zijn favoriete eiland?

De gelukkige is het gezin. De muren van het huis zijn de schil, waar ik mijn batterijen oplaad, dankzij de liefde van mijn partner en mijn kinderen. Milaan, dat ik heb ontdekt en waar ik van ben gaan houden, is mijn tweede thuis. Het zit vol prikkels. Ik fiets er graag rond, om het in mijn eigen tempo te beleven. Het gaat met een snelheid vermenigvuldigd met tien. En je moet altijd "in vorm" zijn. In Honduras is het essentiële echter voldoende: je hoeft nergens anders aan te denken dan genieten van de natuur.

Welke kleur heeft Milaan?

Het is een stad die je kansen biedt, ook al gaat de zon soms op vakantie. Maar onder de wolken is er altijd wel iets dat je leven kan veranderen. Milaan is natuurlijk grijs. Maar een grijs dat de kleuren vanbinnen laat oplichten. Het geeft je niets, maar als je iets wilt doen, gebeurt er iets. Voor mij was het geel, omdat het me energie gaf. Groen, omdat het me deed groeien. En ook een beetje blauw, voor de moeilijke dagen. Het is een vreemde mix van kleuren, die, als je ze accepteert, je leven veranderen.

Het is zonsondergang…

"Hier is er cerveza, in Milaan waarschijnlijk spritz. Op het eiland is er een unieke zonsondergang, de zon begroet de dag en gaat onder in de zee. En ik kijk er dankbaar naar. Want dit is, zelfs vandaag nog, mijn eiland."